Helemaal plat met een infectie lig ik thuis na te denken. Inmiddels aan mijn tweede kuur antibiotica, want de eerste kuur sloeg niet aan.
Hoe moeilijk is het eigenlijk om chronisch ziek te zijn in werkgeverswereld waarin je al snel een mietje bent als je niet komt werken als je ziek bent. Wat is dat toch met de Nederlandse cultuur dat je zelfs je eigen gezondheid aan de kant moet schuiven voor je werkgever. Laatst las ik een artikel in de krant dat werkgevers er zich aan irriteerden dat werknemers tegenwoordig hun privéleven als iets belangrijker beschouwen dan hun werk. Het artikel heb ik met grote verbazing gelezen. Iemand zoals ik zou door boomers thuis te komen zitten. Want ik ben te vaak ziek. boomers willen niet meedenken of een stuk empathie tonen. Neen, in hun ogen zou ik niks waard zijn. Terwijl ik juist heel veel kan. Als je mij een baan geeft waarin ik zelf kan bepalen waar en wanneer ik aan het werk kan en mijn werk zelf kan indelen, als het maar af komt. Niet van 9 tot 5. Dan kan ik een baan gewoon aan. Gelukkig heb ik dat nu ook. Anders had ik een nooit in een werkend leven kunnen participeren en zou ik voor altijd werkloos blijven. De boomer straft mensen omdat ze ziek zijn. En ik heb er niet om gevraagd om chronisch ziek te zijn. En ik heb er ook niet om gevraagd om voor eeuwig thuis te moeten zitten omdat ik niet in het verdienmodel van de boomer pas: Uitbuiting.
Ooit heb ik in een gesprek met de psycholoog gezegd dat ik eigenlijk GEN Z ben vermomd in een millenial. Wat Gen-z nu in groepen roept, daar had ik het 20 jaar geleden al over. En er waren toen ook al andere millenials die dezelfde mening deelden. Obstakel: de vrouwelijke boomer. Ik had vooral met vrouwelijke boomers te maken die alles aanstelgedrag vonden. Nooit werd ik serieus genomen. Om een voorbeeld te noemen: mijn menstruatieklachten. Het was een mannelijk arts die mij gelijk liet onderzoeken. Door vrouwen ben ik nog nooit geholpen. Door vrouwen heb ik alleen maar kritiek gehad. Het waren helemaal niet de mannen die mij niet begrepen. Het was vooral de boomer medevrouw. Die vond dat als zij door haar pijn heeft kunnen en heeft moeten leven, dan moet ik dat ook gewoon doen. Gen-z gaat hier eindelijk tegenin. En ik ben blij. In mijn eentje lukte dit niet en de kleine minderheid millenial vrouw, was niet afdoende. Alles wat ik dik 21 jaar geleden al zei; wordt nu eindelijk allemaal wetenschappelijk bewezen. En dat komt door Gen-z. Zij gaan in groepen tegen andere groepen in.
op de werkvloer hetzelfde. Waar halen werkgevers sowieso het lef vandaan om te eisen dat je werk belangrijker is dan je privé leven. Waar leef je dan toch eigenlijk voor? Waarom willen vrouwen niet fulltime werken? reden nummer 1: kinderen. Maarrrrr en nu komt ie: Er is een wetenschappelijke studie waarin wordt aangetoond dat de 40 uur werkweek gebaseerd is op het mannenlichaam. Fysiek, ergonomisch en mentaal functioneren wij heel anders. En elke week is heel heel anders voor ons. Elke week heeft zijn kwaliteiten. Maar onze hormonen zorgen in week 3 en 4 bijvoorbeeld dat onze cognitieve functie helemaal niet zo goed functioneert. We hebben veel meer rust nodig dan mannen. Heel veel werkplekken zijn ingedeeld op het functioneren van de man. Vrouwen belanden sneller in een burn-out dan een man. Bij een vrouw duurt stress veel langer en houdt veel langer aan dan in het mannenlichaam. Maar goed, we zijn aanstellers en moeten gewoon doorpakken.
Allemaal Gen-z die dit onder de loep heeft genomen. En dan heb je altijd weer die stomme boomers die hier kritiek op gaan leveren. Ja, ze hadden het inderdaad moeilijk, maar ze hebben het wel gedaan. De generatie die na hun zijn gekomen ( a.k.a hun eigen kinderen en kleinkinderen ) gunnen ze niks beter. Zij zijn ook niet gehoord en zij hebben ook door moeten gaan. Dus, dan moeten wij dat ook. Letterlijk het enige argument wat boomers hebben.
Het onvermogen die boomers zelf hebben om ook maar 1 keer naar een ander te luisteren. Zo moeilijk is het voor ze om hun overtuiging los te laten. Maar vooral de overtuiging dat ze het goed gedaan hebben. Dat hebben ze niet. Ze hebben zich laten uitbuiten door werkgevers, ziekenhuizen en alle instanties waar ze ooit geweest zijn. Dat schuldgevoel omdat je eindelijk een keer iets voor jezelf doet, is niet normaal. Dat je eindelijk een keer zondigt door een snoepje te eten, is wel het laagste van het laagste wat je jezelf kunt gunnen. Boomers gunnen zichzelf niks. En daarom gunnen ze ander ook niks. Aangeleerd gedrag. Eigenlijk is het gewoon zielig. Maar ik ben blij dat deze generatie straks niet meer de baas is. Want het zijn de meest toxic werkgevers, bazen, managers, artsen, huisartsassistenten, verplegers..nou eigenlijk vind ik ze allemaal gewoon KUT.
Eindelijk gaan we wat meer menselijkheid krijgen. Weg met de vrouwelijke boomer. Hebben wij vrouwen helemaal niks aan!
bron:
https://pmc.ncbi.nlm.nih.gov/articles/PMC8490231
Reactie plaatsen
Reacties
Herkenbaar joh! Is het jouw ook opgevallen dat het meestal 'boomer vrouwen' zijn die vinden dat ze beter zijn geholpen door een vrouwelijke arts? Dat altijd maar doorgaan en je niet zo aanstellen heeft een rol gespeeld dat ons vrouwen lichaam nog nooit onderzocht is. Er zijn immers al jaren vrouwelijke artsen. Ben het helemaal met je eens dat vrouwen in hun beroep vooral bezig zijn met hunzelf beschermen in hun beroep en niet zo zeer het helpen van de vrouw zelf.