Soms vraag ik mij af of er in Nederland de definitie van 'dictatuur' wel begrepen wordt.
als ik nieuwsberichten lees, lees ik ook vaak de reacties van wat ik noem 'de Nederlandse maatschappij'. Heel veel Nederlanders vinden dat ze in een dictatuur leven. Ik weet dan niet of dit uit onvermogen of onwetendheid komt.
Een dictatuur is een regeringsvorm waarbij de macht in handen is van één persoon (de dictator) of een kleine groep mensen, die alle macht (wetgevende, uitvoerende en rechterlijke) concentreren en waarbij de politieke rechten en vrijheden van de burgers beperkt of onderdrukt worden. Het is een autocratische vorm van bestuur, waarbij de bevolking weinig tot geen invloed heeft op de politiek.
Nu zal ik de eerste zijn die zal zeggen dat er op dit moment helemaal niks gebeurt. Niks concreet. De ene politieke partij houdt de ander tegen om elkaar door van alles en nog wat te betichten en en het resultaat is NIKS. Om dan maar even te vergeten dat de Nederlandse bevolking toch echt duidelijk heeft laten zien wat zij willen. In een democratie wordt hier naar geluisterd. Dat gebeurt nu ook niet. Wat creeer je hier mee? Ontevredenheid vanuit alle hoeken van de samenleving. In een democratie wordt er gestemd en de meeste stemmen gelden. Even kort door de bocht.
Democratie is een politiek systeem waarin de macht bij het volk ligt, wat zich uit in het recht om zelf te beslissen over staatszaken, of via gekozen vertegenwoordigers. In een democratie worden beslissingen genomen door de meerderheid, met respect voor de rechten en belangen van minderheden.
Op dit moment is er ook geen enkele politieke partij die mij aanspreekt. Of je stemt links, en je krijgt dan gelijk te maken met heel de klimaatcrisis. Of je stemt rechts en het gaat dan alleen nog maar over de asielcrisis. Beide vind ik radicaal. Ik neig zelf meer naar rechts. Met de klimaatcrisis heb ik sowieso helemaal niks. De wereld is een levend organisme. Ik ben lekker kort door de bocht; alles wat leeft gaat dood. De wereld ook. Ik ben ook het type die liever alles uit het leven haalt en vroeg dood gaat, dan middelmatig leven om maar langer te kunnen leven. Maar de angst om dood te gaan ontbreekt bij mij dan ook. Ik zie de dood als een bevrijding van al de hel op aarde. De dood is een bevrijding van al het pijn. Waarom bang zijn? Denk dat het realistischer is om bang te zijn om te leven op deze wereld. Daarom snap ik de "linkse hippies" ook niet. Vanuit angst dat de wereld vergaat de wereld te proberen te redden? Maar is dit dan wel realistisch? Er zijn al verschillende wetenschappelijke onderzoeken geweest waarin is aangetoond dat het minderen van...maar een heel klein effect heeft op het klimaat. Heel veel mensen halen milieu en klimaat ook door elkaar. Daarom bij mij ook het gevoel dat we vooral de angst van anderen aan het voeden zijn. omdat zij bang zijn dat de wereld vergaat ( en de wereld vergaat ook echt op een bepaald moment ), moeten wij maar minderen.
Rechts heeft het alleen maar over asielzoekers en hoe zij meer krijgen dan ons de Nederlandse burgers. Wetenschappelijk is ook al aangetoond dat het effect op de woningcrisis nihil is. Dat er van ons belastinggeld relatief weinig of minder geld gaat naar asielzoekers dan naar alle andere dingen waar ons belastinggeld naar toe gaat. De angst om minder te krijgen of de angst dat je iets tekort gaat komen. Waar komt dat vandaan? En waarom hebben alle asielzoekers de schuld? Iedereen die in de sociale huur woonachtig is, kan beamen dat er tegenwoordig opeens heel veel Syriërs in de wijk wonen. Het eerste wat er binnen komt zijn Syriërs. Dus dat is een feit. Maar, kan dit ook komen omdat Syriërs nieuw zijn, een ander gezicht en dat als er een Nederlander in de buurt komt wonen, dit minder opvalt? Is de angst realistisch? De angst dat je kinderen straks geen woning meer kunnen krijgen of sommige ouders zien het al. Keurig afgestuurde kinderen die nog thuis wonen omdat kopen nog geen optie is vanwege het feit dat er nog geen eigen vermogen, of omdat er geen betaalbare woningen meer zijn. In de sociale huur zijn er hele lange wachtlijsten. En alle woningen gaan naar de Syriërs. Ik zelf ben heel nuchter. Ach ja, ik heb een dak boven mijn hoofd. Vind het goed genoeg. Kan altijd nog erger. En ik wil zo min mogelijk oordelen over een situatie waar ik gelukkig nog nooit heb in gezeten. Vluchteling zijn. In een oorlog leven. Wat als ik dat ooit ga meemaken? Dan vlucht ik toch ook? Ik weet niet wat ik zou doen. Dus ik oordeel niet. Ik luister dan liever naar mensen die hier wel ervaring in hebben ipv een oordeel te vellen.
Zie je dat beide vooral uit angst bestaat? Angst is zo'n slechte raadgever. Het is meestal niet eens realistisch. Angst is meestal gebaseerd op een gedachtegang die je beter eerst kan verifiëren voordat je er ook echt wat mee doet.
Oh ja, dit zou over dictatuur gaan en nu heb ik het over angst. Ah, maar zie je de relatie tussen die 2? En wat gebeurt er nou als je je door angst laat leiden? Juistem, helemaal NIKS. Want dan laat je je tegenhouden. Verblind door angst zie je niks meer.
En vervelend he? Dat er nu eigenlijk nog maar 2 kanten zijn die zich laten motiveren door angsten van de samenleving in plaats van wat er nou echt speelt. Ze zijn alleen maar aan het bekvechten en elkaar naar beneden aan het halen. Want het gaat niet meer of feiten. Het gaat om angsten. Waarom zijn wij nou zo bang? Wat is de echte reden?
Ik weet niet of dit een dictatuur is, of een verschrikkelijk incompetente leiderschap met een samenleving die de zicht van de realiteit is verloren en zich mee laat slepen door angst en verdoemenis. En de schuld ligt bij alles en iedereen, Maar niet bij henzelf.
A.K.A de kleuterschool.